We lopen allemaal wel eens ergens in vast. Ik liep deze zomer vast in het schrijven van een blog, maar leerde een waardevolle les. Juist het loslaten van mijn doel en het teruggaan naar de inspiratie zorgde voor een doorbraak. Deze les is ook toepasbaar op het proces van innoveren. Juist als je dreigt vast te lopen, is het van belang het doel waar je aan werkt los te laten. Vanuit de inspiratie kunnen plotseling verrassende resultaten ontstaan.
Deze zomer had ik mezelf de volgende doelstelling gegeven: vier blogs schrijven. Het schrijven van blogs is voor mij een manier om inspiratie op te doen en te delen. Maar in de dagelijkse praktijk maak ik hier te weinig tijd voor.
Daarom pakte ik het dit keer meer projectmatig aan met een concreet doel. In eerste instantie werkte dit goed. Er zijn twee mooie blogs[1] verschenen. Ik had plezier in het schrijven, de blogs zijn goed gelezen en ik kreeg leuke reacties. Maar bij de derde blog liep ik compleet vast tijdens het schrijven. Ik besteedde er vele uren aan, maar het vlotte niet. En juist van deze niet afgemaakte blog leerde ik het meest.
Het schrijven van de eerste twee blogs ging bijna als vanzelf. Als in een soort flow. Maar bij de derde maakte ik de fout het resultaat voorop te zetten. Ik wilde graag een gepubliceerde, goed gelezen en goed ontvangen blog schrijven. Ik ging schrijven voor de ander en niet meer voor mezelf. En juist dit was ‘killing’ voor het resultaat.
Wat ik hiervan leer is me bewust te zijn van dit omslagpunt. Zodra de focus verschuift naar het resultaat of de externe waardering, gaat dit ten koste van de intrinsieke motivatie. We proberen de ander te overtuigen in plaats van onze eigen inspiratie over te brengen. En juist dit zorgt ervoor dat we vastlopen. In mijn geval besteedde ik in totaal meer tijd aan de niet verschenen blog dan aan de andere twee blogs samen.
Als je iets nieuws wilt creëren dan is inspiratie noodzakelijk. In mijn werk bij begeleid ik mensen en organisatie bij het ontwikkelen en toepassen van zorginnovaties. Vanuit deze rol kom ik regelmatig mensen tegen die vastlopen in een innovatietraject. Om anderen te overtuigen staan dan vooral de rationele argumenten voorop, zoals de mogelijke opbrengsten en besparingen. De inspiratie verdwijnt naar de achtergrond. En hiermee verdwijnt het belangrijkste dat anderen juist kan overtuigen: een oprecht verhaal vanuit het hart dat mensen weet te raken.
Inspireren in plaats van overtuigen voelt voor de meesten van ons ongemakkelijk. We zijn opgeleid om te vertrouwen op ons verstand en zaken beheersbaar te maken. Inspiratie klinkt ongrijpbaar en is niet controleerbaar. Wie werkt vanuit inspiratie laat meer van zichzelf zien en dit maakt meer kwetsbaar. We kiezen daarom vaak liever voor de (schijnbare) zekerheid.
Het vraagt enige moed om weer terug te gaan naar de inspiratie. Soms betekent dit erkennen dat je niet op de juiste weg zit en opnieuw beginnen. Dit kan heel lastig zijn als je er veel tijd en energie in hebt gestoken. Toch is het af en toe noodzakelijk om een stap terug te doen om weer vooruit te komen.
Ik heb zelf ervaren dat het zo werkt. Toen ik de blog weglegde en het doel losliet, ontstond er weer ruimte om na te gaan wat me echt bezighield. En zo kwam deze blog als vanzelf. En werd dit een persoonlijk inspiratiemoment!
Herken je dit? Dan ben ik benieuwd naar jouw ervaring. Je kunt dit met me delen via janneke@amplitudo.nl
[1] Kampioen zitten moet aan de Pokemon Go & Nieuwe paden banen: inspiratie voor innovatie
Write a comment